اگر تا به حال از کامپیوتر استفاده کرده‌اید، احتمالا کلیدهای اعداد در سمت راست کیبورد روبرو شده‌اید. به این بخش صفحه کلید عددی یا ماشین‌حسابی هم گفته می‌شود اما این مشخصه چطور به کیبوردها راه پیدا کرده است؟ در ادامه به تاریخچه‌ی این بخش از کیبوردها می‌پردازیم.
ساده‌تر شدن ورود اعداد
این بخش از کیبورد ثبت داده‌های تکراری را بسیار ساده‌تر می‌کنند. این کلیدها به کاربران اجازه می‌دهند که تنها با یک دست عملیات ریاضی را با سرعت انجام دهند. این مشخصه چندین دهه قدمت دارد که بیشتر این تحولات بیش از ۱۰۰ سال قبل رخ داده است.
ریشه‌ی این اعداد تعبیه شده در کیبورد به دیوید ساندسترند برمی‌گردد که شرکت این شخص در سال ۱۹۱۴ اولین کیبورد عددی را عرضه کرد. در طرح آقای ساندسترند می‌توانید ۹ عدد ابتدایی را در سه ردیف مشاهده کنید که عدد صفر زیرا آن‌ها تعبیه شده است. مانند کیبوردهای فعلی، در این صفحه کلید قدیمی هم اعداد ۱ تا ۹ در سه ردیف ۳ در ۳ تعبیه شده و ترتیب آن‌ها هم از سمت چپ بخش پایینی آغاز شده است.
برای مقایسه می‌توانیم به صفحه کلید تلفن‌ها مقایسه کنیم که در آن‌ها عدد ۱ در سمت چپ بخش فوقانی تعبیه شده است. چینش اعداد در صفحه کلید تلفن‌ها به تحقیقات آزمایشگاه بل در سال ۱۹۶۰ برمی‌گردد که به این نتیجه رسیدند چینش موردنظر بهترین کاربرد را دارد.
شرکت ساندسترند در سال ۱۹۱۴ پتنت مربوط به این طرح را ثبت کرد و آن را به عنوان یک جایگزین ساده‌تر و آسان‌تر برای کیبورد رقیب تبلیغ کرد. بعد از منقضی شدن این پتنت، بسیاری از شرکت‌ها شروع به کپی‌برداری از طرح ساندسترند کردند. تا دهه ۱۹۵۰، این نوع صفحه کلید عددی به یک ویژگی مشترک در محصولات حسابداری تبدیل شد.
نسل‌های مختلفی از کارکنان برای حسابداری از این نوع کیبوردها استفاده می‌کردند و بنابراین زمانی که کامپیوترها ارائه شدند، شرکت‌ها برای وارد کردن اعداد از همین طرح بهره بردند.
اعداد در کیبورد کامپیوترهای اولیه
یکی از اولین کامپیوترهای تجاری در سال ۱۹۵۱ با نام UNIVAC I عرضه شد که در سمت راست کیبورد آن یک بخش مختص به اعداد تعبیه شده بود. در اواسط دهه ۱۹۷۰ هم نوبت انقلاب کامپیوترهای شخصی شد که کیبورد این کامپیوترها از بخش جداگانه‌ای برای اعداد بهره می‌بردند. تعدادی از نخستین کامپیوترهای شخصی مانند theSol-20، CompuColor 8001 و Commodore PET همراه با کیبوردهای دارای صفحه کلید عددی عرضه شدند. روی هم رفته هرچقدر یک کامپیوتر بیشتر کسب‌وکار محور بود، احتمال تعبیه‌ی صفحه‌کلید عددی در کیبورد بیشتر می‌شد.
زمانی که IBM کامپیوتر شخصی ساخت خود را در سال ۱۹۸۱ عرضه کرد، در سمت راست کیبورد آن بخش جداگانه برای اعداد تعبیه شده بود. همچنین IBM برای صفحه کلید عددی خود علائم ریاضی و کلید مربوط به غیرفعال کردن اعداد موسوم به Num Lock را تعبیه کرد.
از کامپیوترهای شخصی به همه جا
در سال ۱۹۸۴ شرکت IBM از کیبوردی رونمایی کرد که حالا به عنوان Model M شناخته می‌شود و طبیعی است که در سمت راست آن هم بخش اعداد دیده می‌شود.
این کیبورد ۱۰۱ کلیدی خیلی زود به یک کیبورد استاندارد در بین کامپیوترهای شخصی تبدیل شد و در نهایت کامپیوترهای مک هم از چینش این کیبورد الگوبرداری کردند. با کپی‌برداری شرکت‌های مختلف از طرح IBM، طی دهه‌های ۸۰، ۹۰ و ۲۰۰۰ انواع و اقسام کیبوردها با بخش جداگانه برای اعداد راهی بازار شدند.
باید خاطرنشان کنیم اگرچه در کیبوردها بخش اعداد در سمت راست قرار گرفته، اما مثلا در سال ۱۹۸۹ کامپیوتر مکینتاش پرتابل به کاربران اجازه می‌داد که صفحه کلید عددی را سمت راست یا چپ کیبورد قرار دهند و به یک استثنای نادر در این زمینه تبدیل شد.
همچنین برخی کیبوردها و لپ‌تاپ‌ها حاوی بخش جداگانه برای اعداد نیستند. در برخی از این کیبوردها به غیر از اعداد تعبیه شده در بخش فوقانی، کاربران می‌توانند وجود صفحه کلید عددی جداگانه را شبیه‌سازی کنند. به عنوان مثال برخی لپ‌تاپ‌ها این امکان را ارائه می‌دهند که با فشردن کلید Num Lock، کلیدهای مربوط به حروف به‌عنوان کلیدهای اعداد انجام وظیفه کنند.
همانطور که گفتیم در تمام کیبوردها بخش اعداد در بخش فوقانی آن‌ها تعبیه شده ولی اگر در سمت راست کیبورد بخش جداگانه‌ای برای اعداد دیده نمی‌شود، می‌توانید صفحه کلید عددی اکسترنال خریداری کنید که از طریق USB به سیستم شما وصل می‌شود. این صفحه کلیدهای عددی مستقل هم سابقه‌ی زیادی دارند و قدمت آن‌ها به حداقل ۱۹۷۹ برمی‌گردد.
با توجه به اینکه میلیون‌ها کاربر در سرتاسر جهان برای انجام کارهای مختلف باید با سرعت زیادی اعداد را وارد سیستم کنند، این بخش از کیبورد ماندگار خواهد بود زیرا بالاخره ریاضی هیچوقت از رده خارج نمی‌شود.
منبع: How To Geek
