نقد و بررسی بازی Terminator: Resistance
متاسفانه اقتباس‌های دنیای گیم از سینما و بالعکس، تقریبا هیچ وقت موفقیت‌آمیز و قابلقبول نبوده‌اند و نتیجه‌ی خروجی، در بهترین حالت یک اثر متوسط است که با اثر اقتباسی شده از مدیای دیگر از لحاظ کیفیت و جذابیت فرسنگ‌ها فاصله دارد. با این وجود سازندگان و ناشران مختلف به توسعه‌ی آثار اقتباسی ادامه می‌دهند تا به لطف محبوبیت و شهرت اثر مذکور در دنیای سینما، بازی آن‌ها بتواند به اثری محبوب تبدیل شود.
در ادامه به نقد و بررسی یکی دیگر از این عناوین اقتباسی می‌پردازیم. بازی Terminator: Resistance. در پایان مقاله نیز نگاهی به جزئیات و تغییرات نسخه‌ی نسل نهمی یا همان Enhanced Edition داشته‌ایم.
یک اقتباس نصف و نیمه‌ی دیگر که حداقل سرگرم‌کننده است …
همان‌طور که از نام بازی پیداست، Terminator: Resistance اثری اقتباسی از سری فیلم‌های مشهور Terminator است که در زمره‌ی انقلابی‌ترین آثار تاریخ سینما قرار دارد. در Terminator: Resistance مخاطبان در نقش Jacob Rivers عضو گروه Resistance قرار می‌گیرند و طبیعتا با Skynet به نبرد می‌پردازند. داستان و اتفاقات بازی همان هسته‌ی اصلی نبرد Skynet و Resistance را دنبال می‌کند. اما آیا بازی از لحاظ داستانی موفق عمل کرده است؟ در جواب باید گفت بله. در واقع آثاری مانند Terminator: Resistance هیچ‌وقت با تمرکز و توجه بالا بر روی داستان و اتفاقات داستانی یا شخصیت‌پردازی ساخته نمی‌شوند بلکه در این آثار، داستان در واقع بستر و چهارچوبی است برای خلق مراحل مختلف و محتوای گوناگون. به صورت کلی داستان بازی Terminator: Resistance با وجود این که حالتی کلیشه‌ای دارد، اما با توجه به نوع اثر کیفیت مطلوبی دارد و حداقل‌ها را برآورده ساخته است. البته باید سطح انتظارات خود را پایین نگه دارید. نه خبری از Plot Twistهای فوقالعاده است و نه خبری از شخصیت‌پردازی به یادماندنی. با این وجود همان‌طور که اشاره کردم داستان بازی حداقل‌ها را برآورده ساخته است.
گیمپلی بازی را باید متوسط دانست. گانپلی بازی نه در سطح بهترین FPSها عمل می‌کند، و نه به اندازه آثار ضعیف این ژانر خشک و بد است. شاید بتوان گیمپلی بازی را از لحاظ جذابیت با برخی آثار یک دهه پیش در دنیای FPS مقایسه کرد. با این وجود سازندگان انیمیشنهای شلیک، افکتهای صوتی تیراندازی و هم‌چنین انیمیشنهای مرتبط با گانپلی را در سطح قابل‌قبولی طراحی کرده‌اند. همان‌طور که گفتم، قبل از آن که بخواهید این عنوان را تجربه کنید، اول از همه باید سطح انتظارات خود را تا حد معقولی پایین بیاورید. قرار نیست به تجربهی یک شوتر اول شخص AAA با بهینه‌سازی فوقالعاده بپردازید.
در مورد طراحی چهره‌ها… این امر می‌توانست به مراتب بهتر صورت گیرد.
به لطف تنوع قابلقبول دشمنان و آزادی عمل در پیش‌روی، بازی می‌تواند برای طرفداران عناوین شوتر اول شخص لذت بخش باشد. نکته این‌جاست اکثر مراحل به جای ساختار خطی، از ساختاری گسترده‌تر استفاده میکنند به این‌صورت که شما در مکانی نسبت بزرگ قرار می‌گیرید و باید چند Objective را انجام دهید. این مسئله باعث شده آزادی عمل خوبی در اختیار مخاطبان قرار بگیرد. در این بین بدیهی است المان‌های نقش‌آفرینی مختلفی نیز در بازی خودنمایی میکنند که نیازی به توضیحات دقیق‌تر در این باره نیست.
بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت بازی بلاشک فضاسازی فوقالعاده آن است. در این زمینه Terminator: Resistance کاملا جا پای فیلم‌های Terminator گذاشته و به بهترین شکل ممکن آینده‌ای آخرالزمانی با تم ربات‌ها را به نمایش گذاشته است. آینده‌ای که با وجود این‌که بسیار پیشرفته و پر از تکنولوژی است، بوی مرگ و نابودی می‌دهد. ترکیب این فضاسازی استادانه با طراحی مراحل مناسب، باعث می‌شود مخاطبان به تجربهی بازی رغبت بیشتری داشته باشند و بهتر از بازی لذت ببرند.
در زمینه گرافیکی هر چند از بعد هنری عملکرد بازی نسبتل قابلقبول است، اما ذر بخش فنی بازی مشکلات مختلفی دارد. از باگ‌های گاه و بیگاه گرفته، تا انیمیشنهای ضعیف صورت کرکترها. البته در نسخه‌ی Enhanced خوش‌بختانه بازی فریم ریت ۶۰ را ارائه می‌دهد.
گیمپلی، گانپلی و گرافیک بازی کمی قدیمی و Outdated هستند و اصلا با عناوین مشابه قابل مقایسه نیستند.
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بازی، مربوط به بخش Audio آن است. نکته‌ای که بسیار عجیب به نظر می‌رسد چرا که معمولا حتی ضعیف‌ترین عناوین در بخش صداگذاری و افکتهای صوتی عملکرد مطلوبی دارند. در برخی از مراحل، افکتهای صوتی کاملا قطع می‌شوند و یا با تاخیر قابل‌توجه به گوش می‌رسند (تا حدودی مشابه Dragon Age: Inquisition که از مشکلی مشابه رنج می‌برد). قطع شدن و مشکلات مختلف بخش Audio به شدت به تجربهی بازی لطمه می‌زند چرا که یک عنوان شوتر اول شخص به شدت وابسته به افکتهای صوتی جذاب است.
ویژگی‌های نسخه‌ی نسل نهمی (Enhanced Edition)
برای این نقد و بررسی مدت کوتاهی (حدود دو ساعت) به تجربهی نسخه‌ی نسل نهمی بازی نیز پرداختم. اول از هم فریم ریت ثابت نقطه‌ی قوت قابل‌توجه نسخه‌ی نسل نهم این بازی است. فریم ریت را کنار بگذاریم، سرعت لودینگ تقریبا به صفر رسیده که این مسئله نیز بسیار خوش‌آیند است.
مهم‌ترین ویژگی اضافه شده در این نسخه، مود Infiltrator است که به بازی‌بازان امکان این را می‌دهد در نقش گروه مقابل Resistance قرار بگیرند. این بخش برای افرادی که Campaign را به اتمام رسانده‌اند می‌تواند کمی جذاب باشد و به روند یکنواخت بازی تنوع دهد. هر چند نمی‌توان از آن به عنوان تغییری فوقالعاده بزرگ یاد کرد.
یک‌سری مشکلات فنی و گرافیکی در نسخه‌ی نسل نهمی Terminator: Resistance کمتر به چشم می‌خورد، اما مشکلات مربوط به Audio که پیش‌تر اشاره کردم هنوز وجود دارند و آزاردهنده هستند. در کل باید بگویم با وجود این‌که آپدیت به عنوان آپدیت نسل نهمی از آن یاد می‌شود، در مقایسه با آثار مشابه حرفی برای گفتن ندارد. شاید اگر این عنوان در اوایل نسل هشتم عرضه می‌شد، آن موقع حرف بیشتری برای گفتن داشت. اما در دنیای بزرگ و رقابتی FPSها، نمی‌توان Terminator: Resistance را عنوانی بزرگ یا قابل‌توجه به شمار آورد.
فضاسازی بازی بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت آن به شمار می‌آید.
سخن پایانی
بازی Terminator: Resistance احتمالا به مذاق طرفداران Terminator خوش خواهد آمد. خصوصا به واسطهی فضاسازی فوقالعاده و گیمپلی نسبتا قابلقبول. اما این موارد را کنار بگذاریم، دهها دلیل وجود دارند که مخاطب را از تجربهی بازی دلسرد میکنند. از مشکلات بخش Audio و افکتهای صوتی گرفته، تا انیمیشنهای حرکتی نسبتا ضعیف، آسان بودن بازی در بسیاری از قسمتها و گانپلی که جای کار زیادی دارد. اگر از علاقهمندان عناوین شوتر اول شخص هستید، باید بگویم عناوین به مراتب جذاب‌تری برای تجربه وجود دارد و اگر Terminator: Resistance را هم تجربه نکنید،چیز زیادی از دست نداده‌اید.
