دیگو آرماندو مارادونا اسطوره فوتبال جهان و آرژانتین دقایقی پیش در سن ۶۰ سالگی به خاطر حمله قلبی درگذشت.
مارادونا چه طی سال‌های حضورش در زمین فوتبال و چه بعد از آن میراثی از خود به جا گذاشت تا بسیاری به راحتی نه تنها او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال بلکه «خدای فوتبال» می‌دانستند. او توانست با نبوغ خود در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک آرژانتینی که در آن سال‌ها مهره چندانی نداشت را قهرمان جام جهانی کند.
بعد از آن مارادونا کم کم به خاطر مصرف بیش از اندازه مواد مخدر از فوتبال و ورزش حرفه‌ای فاصله گرفت. به طوری که یک بار از حضور او در جام جهانی به خاطر مثبت شدن تست اعتیادش جلوگیری شد.
مارادونا در جام جهانی ۲۰۱۰ مربیگری تیم ملی آرژانتین را هم برعهده داشت اما نتوانست در کنار مسی، افتخاراتی که پیش از این خودش به عنوان بازیکن با آرژانتین به دست آورده بود را این بار به عنوان مربی تکرار کند. او حضور فعالی در دنیای ویدیو گیم هم داشت و می‌توانستید او را به عنوان مربی در بخش مستر لیگ نسخه‌های اخیر سری PES استخدام کنید. ماردونا همچنین یکی از آیکان‌های فیفا بود و از بازیکنان مورد علاقه طرفداران بخش آلتیمیت تیم بازی به حساب می‌آمد.
حالا که مارادونا دیگر نیست، فوتبال بخش مهمی از هویت خود را از دست داده و آرژانتین احتمالا حالا دیگر باید غیابی خدایی که پیش از این روی زمین و کنار آن‌ها حضور داشت را ستایش کند. مهم‌تر از همه بالاو‌پایین‌هایی که دیگو طی سال‌های پر فراز و نشیبش تجربه کرد به‌خوبی ثابت می‌کند که مواد مخدر برای آن که کار شما را یکسره کند، اسطوره و یک انسان معمولی نمی‌شناسد.
