قسمت اول Tell Me Why دارای یک اتمسفر بسیار گیرا بود اما عدم وجود عمقؤ و حساسیت در تصمیمات شخصیت‌ها، آسیب بدی را به بازی وارد کرد که البته از ارزش این اثر کم نکرد اما بازی به هیچ وجه حس و حال اثری مشابه با دیگر آثار استودیوی دونت‌ناد (Dontnod)، را حداقل به من القا نکرد. با این حال گذشته‌ها گذشته و چیزی که در راه است، مهم هست و با وارد شدن به قسمت دوم، میفهمیم که Tell Me Why سعی می‌کند تمام توانایی خود را نشان دهد.
همینطور که در نقد و بررسی قسمت اول بازی گفتیم، این اثر بیشتر برروی شخصیت تایلر و گذشته‌ی او تمرکز دارد اما در قسمت دوم تغییری مهم را شاهد هستیم که در واقع بیشتر به دید اولیه‌ی ما به بازی شباهت دارد؛ یعنی تقسیم شدن روند بازی بین دوقولوهای رونان. در واقع در این قسمت، داستان به مساوات بین تایلر و الیسون تقسیم شده و دیگر بیشتر داستان تایلر را شاهد نیستیم.
برای مثال می‌توانم به مکالمه‌ی تایلر و مایکل اشاره کنم که این حس را به بازی‌باز القا می‌کرد که انگار با یک دوست قدیمی در حال مکالمه هستیم با اینکه مجموعا تنها ده دقیقه با وی در قسمت اول ارتباط داشتیم. صحبت مایکل با تایلر که حول محور توجه به خصوصیات اصلی شخصیتی، وابستگی و اهمیت دادن به نزدیکان، تنهایی و همچنین ارزشمند بودن مقابله با ترسهایتان، باعث القای یک احساس خوب اما در عین حال قدرتمند به بازی‌باز می‌شود که سطح احساسی قسمت دوم را خیلی بیشتر از قسمت اول جلوه می‌دهد. این افزایش سطح را می‌توان به وضوح در دیگر سکانس‌های قسمت دوم نیز مشاهده کرد.
در واقع داستان قسمت دوم، داستانی است که با جان و دل روایت می‌شود. در لحظه لحظه‌های این قسمت، تایلر به نوعی خود را تکه‌ای از منطقه‌ی دلوس کراسینگ و ساکنان آن می‌بیند و می‌فهمد که ماجرا تنها به داستان و زندگی او خلاصه نمی‌شود. با اینکه پورتاگونیست‌های بازی، تایلر و الیسون هستند، با این حال قسمت دوم شما را مجبور می‌کند که به ادی که فشار زیادی را سر پرونده‌ی دوقولوهای رونان بر دوش خود احساس می‌کند یا مایکلی که قرار است از شهر نقل مکان کند و یا حتی تسا که سرنوشت شهری که یک عمر در آن زندگی کرده برایش مشخص نیست، اهمیت دهید. مهارتی دست کم گرفته شده در داستان بازی که باعث می‌شود تا شخصیت‌های جانبی نیز بسیار مورد اهمیت قرار بگیرند و در هنگام گرفتن تصمیمات مهم، تنها سرنوشت تایلر و الیسون را در الویت قرار ندهید.
جدا از بعد شخصیتی کاراکترها و عمق داستان، رازهای خانوادگی (عنوان قسمت دوم)، از نظری بصری نیز پیشرفت قابل توجهی را نسبت به قسمت اول تجربه کرده است. نورپردازی به خوبی کار شده است و مورد توجه تیم توسعه دهنده قرار گرفته که باعث شده تا مکان‌های بازی، خصوصا خانه‌ی دوقولوهای رونان، زیباتر از قبل جلوه کند. همچنین انیمیشن شخصیت‌ها در قسمت دوم Tell Me Why، بسیار واقعگرایانه‌تر از قسمت اول جلوه می‌کنند و با توجه به اینکه عملکرد صدا پیشه‌ها نیز نسبت به قبل بهبود پیدا کرده، این موضوع باعث خلق یک تجربهی بسیار شیرین شده است.
قسمت دوم از هر نظر، بسیار بهتر از قسمت اول عمل می‌کند و به شخصه، لحظه‌ای که قسمت دوم را آغاز کردم، حس یک اثر واقعی توسعه یافته توسط استودیوی دونت‌ناد به من دست داد. فلش بک به ده سال قبل و نشان دادن رابطه عجیب اما گرم و دوست داشتنی دوقولوهای رونان با مادرشان و چند دقیقه بعد، طوفانی که از راه می‌رسد همه‌چیز را هم برای خانواده رونان و هم برای مخاطب تغییر می‌دهد. اتفاقی که شاید انتظارش را نداشتید که رخ دهد، در پایان قسمت اول رخ و حال در ابتدای قسمت دوم ادامه پیدا کرد.
از موارد بالا بگذریم، موسیقی متن بازی نیز در قسمت دوم، بسیار دل‌نشین‌تر از قسمت اول شده و دیگر به چند ترک اورجینال تکراری خلاصه نشده‌اند.
قسمت دوم Tell Me Why حتی در بخش گیم‌پلی نیز طولانی‌تر و متنوع‌تر از قسمت اول عملکرده و دیگر خبری از راه رفتن در یک اتاق مرور کردن خاطرات و خواندن نوشته‌ها نشده است. آیتم‌های مخصوص جمع‌آوری دیگر تقریبا جلوی چشم نیستند و برای یافتن آن‌ها، باید تلاش بیشتری کنید. تعداد پازل‌ها بیشتر و در عین‌حال، پیچیده‌تر از قسمت اول شده‌اند. شاهد تعداد بیشتری از انتخاب‌های کوچک و بزرگ هم هستیم که باز تاثیر خیلی بارزی در تغییر روند داستان این قسمت نداشتند ولی به هر حال در قسمت نهایی، قطعا تاثیراتشان پررنگ خواهد بود.
به صورت کلی قسمت دوم Tell Me Why، کلکسیونی از موارد مثبت به کاربر ارائه می‌کرد و اگر مثل من طرفدار دو آتیشه‌ی بازی‌های داستان محور و ماجراجویی باشید، به هیچ وجه از تجربهی قسمت دوم Tell Me Why، نا امید نخواهید شد.
