بررسی شیائومی می ای 3

پرچمداران هزار دلاری با طراحی چشم‌نواز و قابلیت‌های متنوعشان، نظر هر کسی را به‌سوی خود جلب می‌‌کنند؛ اما تنها کسری از جمعیت ۷.۵ میلیارد نفری کره‌ی خاکی امکان خرید آن‌ها را دارند؛ البته عده‌ی بسیاری نیز پرداخت مبالغ هنگفت برای خرید گوشی را معقول نمی‌دانند. بنابراین شرکت‌ها در رقابتی نفس‌گیر سعی دارند تا با عرضه‌ی دستگاه‌های مقرون‌به‌صرفه و جذاب، چنین افرادی را نسبت به خرید آن‌ها ترغیب کنند. در همین راستا شیائومی با پایین‌آوردن حاشیه‌ی سود خود، دستگاه‌هایی اقتصادی با امکانات چشمگیر در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

می ای ۳، سومین نسل از گوشی‌های میان‌رده‌ی سری Mi A شیائومی است که به‌واسطه‌ی پشتیبانی از برنامه‌ی اندروید وان، روی کاغذ می‌‌تواند علاقه‌مندان اندروید خالص را بدون نیاز به پرداخت مبالغ سنگین، به آرزوی‌شان برساند. چینی‌ها برای رساندن سطح قیمت می ای ۳ به حدود ۲۰۰ یورو، ناگزیر به انجام مصالحه‌هایی همچون کاهش وضوح نمایشگر به HD یا استفاده از پردازنده‌ای مشابه نسل گذشته با فرکانس کاری پایین هسته‌ها روی آورده‌اند. با ما همراه باشید تا به بررسی می ای ۳ بپردازیم و ارزش خرید آن را مورد ارزیابی قرار دهیم.

طراحی

وداع با بدنه‌ی یکپارچه‌ی فلزی و ورود به دنیای گوشی‌های شیشه‌ای، چشمگیرترین تغییر در طراحی می ای ۳ نسبت به نسل قبل به‌حساب می‌آید. میان‌رده‌ی ارزان‌قیمت شیائومی اکنون پنل‌هایی شیشه‌ای در دو سوی خود می‌بیند که با دقت نسبتا زیادی روی فریمی پلاستیکی سوار شده‌اند. در شرایطی که بسیاری از میان‌رده‌های اقتصادی مطرح بازار، با پلاستیک براقِ مشابه شیشه ساخته می‌شوند، شیشه‌ی به‌کاررفته در بدنه‌ی می ای ۳ از جنس گوریلا گلس ۵ است؛ بنابراین علاوه‌بر مقاومت اسمی گوشی مقابل ضربه و خراشیدگی، در دست‌گرفتن آن نیز حسی نزدیک به پرچم‌داران گران‌قیمت را به کاربر منتقل می‌کند.

طراحان شیائومی به استفاده از بریدگی قطره‌ای برای جای‌دادن دوربین سلفی و اسپیکر مکالمه در مجاورت نمایشگر و القای حس غوطه‌وری در محتوای بصری روی آورده‌اند؛ هرچند که حاشیه‌ی نسبتا قطور لبه‌ی پایین چندان با هدفی که چینی‌ها در ذهن دارند، هم‌راستا نیست. لایه‌ی شیشه‌ای محافظ پنل نمایشگر انحنای بسیار ظریفی را در هر چهار لبه‌ی خود دارد تا بدین ترتیب سوایپ از کناره‌ها حس لذت‌بخشی را به‌همراه داشته باشد. به‌لطف کاهش قطر حاشیه‌ها، Mi A3 با نمایشگر ۶.۰۱ اینچی خود، بسیار ارگونومیک است و به‌راحتی می‌توان از آن با یک دست استفاده کرد و بدون جابه‌جا کردن مداوم دست، به لبه‌ی بالایی صفحه‌نمایش دسترسی داشت.

برخلاف آنچه برچسب قیمتی ۲۰۰ یورویی می ای ۳ در ذهن تداعی می‌کند، این گوشی به حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر از نوع اپتیکال نیز مجهز شده است که در نیمه‌ی پایین نمایشگر قرار دارد و با بلند کردن گوشی، محل آن از طریق یک نماد، نمایان می‌شود. ماژول یادشده با تاباندن نور روی سطح انگشت، وظیفه‌ی احراز هویت کاربر را انجام می‌دهد؛ بنابراین خیس یا کثیف بودن انگشت یا سطح نمایشگر، کارکرد آن را مختل خواهد کرد. در شرایط عادی، حسگر می ای ۳ طی حدود یک ثانیه، قفل گوشی را می‌گشاید.

فرم نمای پشتی می ای ۳ و چینش المان‌های روی آن شباهت بسیاری به می ۹ دارد. درست مانند پرچم‌دار شیائومی، در میان‌رده‌ی خوش‌قیمت این شرکت نیز پنل شیشه‌ای لبه‌های خمیده‌ای دارد تا گوشی به‌راحتی درون دست جای بگیرد. از سوی دیگر، Mi A3 اکنون از دوربین سه‌گانه‌ای بهره می‌برد که با چینشی عمودی و برآمدگی نسبتا زیادی در گوشه‌ی سمت چپ دستگاه قرار گرفته است؛ بنابراین حین استفاده از گوشی روی سطوح تخت، باید لق‌خوردن مکرر آن را تحمل کنید. چینی‌ها در نام‌گذاری رنگ‌های می A3 از گوگل الهام گرفته‌اند: خاکستری (Kind of Gray)، آبی (Not just Blue) و سفید (More than White). ما نسخه‌ی نسبتا خاکستری (!) گوشی را در اختیار داشتیم که با پوشش براق خود، در عین زیبایی، مستعد جذب لک و اثر انگشت بود.

چینی‌‌ها برای القای حس یکپارچگی، فریم پلاستیک می ای ۳ را مشابه بدنه به‌صورت براق رنگ‌آمیزی کرده‌اند تا حسی شبیه فلز به کاربر القا کند. پورت USB 2.0 Type-C به‌همراه اسپیکر و میکروفون مکالمه در لبه‌ی پایینی فریم جای دارند؛ لبه‌ی سمت راست، کلیدهای پلاستیکی کنترل صدا و پاور را روی خود می‌بیند که در ارتفاعی مناسب جای گرفته‌اند؛ در لبه‌ی سمت چپ درگاه دو سیم‌کارت دیده می‌شود؛ اما نکته‌ی جالب‌توجه، امکان استفاده از جایگاه سیمکارت دوم به‌عنوان درگاه کارت حافظه‌ی microSD است. در نهایت، به‌عنوان خبری خوشحال‌کننده برای علاقه‌مندان موسیقی، لبه‌ی بالایی می A3، جک ۳.۵‌ میلی‌متری هدفون و ماژول IR Blaster را در بطن دارد.

می A3 با ابعاد ۸.۵ × ۷۱.۹ × ۱۵۳.۵ میلی‌متری و وزن ۱۷۳.۸ گرمی، به‌ترتیب ۵.۲ میلی‌متر کوتاه‌تر، ۳.۵ میلی‌متری کم‌عرض‌تر، ۱.۲ میلی‌متر ضخیم‌تر و ۷.۸ گرم سنگین‌تر از نسل پیشین است. کوچک‌تر شدن دستگاه در کنار خداحافظی با بدنه‌ی فلزی مات باعث می‌شود تا می ای ۳ به‌اندازه‌ی نسل گذشته لغزنده نباشد و در اغلب شرایط، به‌خوبی تحت کنترل کاربر قرار گیرد. در حالت کلی، صرف‌نظر از حاشیه‌ی قطور لبه‌ی پایین، ما از طراحی و کیفیت ساخت میان‌رده‌ی جدید شیائومی رضایت داشتیم.

نمایشگر و اسپیکر

شیائومی در جدیدترین گوشی سری محبوب Mi A به سراغ سامسونگ و پنل OLED رفته است؛ اما پس‌رفت نسبت به نسل قبل و استفاده از نمایشگری با رزولوشن ۱۵۶۰ × ۷۲۰ پیکسل این شادی را به یأس بدل کرد. چینش ساب‌پیکسل‌ها به شیوه‌ی Pentile عموما برای نمایشگرهای با رزولوشن بالا به‌کار می‌رود؛ بنابراین ضعف‌های این ساختار تنها در رزولوشن‌های پایین نمایان می‌شود. به‌طور خلاصه باید گفت که نمایشگر OLED با چنین ساختاری نسبت به نمونه‌‌های IPS LCD با چینش‌ معمولی از نظر وضوح تصاویر ضعیف‌تر عمل می‌کند. کاهش وضوح نمایشگر به بهبود شارژدهی منجر خواهد شد؛ اما در مجموع به تجربه‌ی کاربر از نمایشگر به‌عنوان یک رکن مهم در گوشی لطمه می‌زند. اگر عادت به استفاده از نمایشگرهای HD ندارید، توصیه می‌کنیم پیش از خرید می ای ۳ احتیاط بیشتری کنید.

روشنایی نمایشگر می ای ۳ چندان بالا نیست. براساس تست‌های سنجش روشنایی ما در الگوی ۵۰ درصد سفید، عددی فراتر از ۵۳۰ نیت ثبت نشد و تست ۱۰۰ درصد نیز با ثبت ۴۴۵ نیت در مرکز نمایشگر صورت گرفت. متاسفانه خبری از افزایش روشنایی در حالت تنظیم خودکار روشنایی نیست و حداکثر روشنایی قابل دستیابی در هر دو حالت یکسان است.

رنگ مشکی همان چیزی است که از یک پنل اولد انتظار داریم و کنتراست بی‌نهایت را باید مهم‌ترین آورده‌ی استفاده از پنل OLED توسط شیائومی در این گوشی دانست. روشنایی حداقل ۴.۳۷ نیتی در می ای ۳ نیز آن را یک پله پایین‌تر از رقبایش در محیط‌های تاریک قرار می‌دهد؛ البته قابلیت موسوم به Night Light تا حدی این موضوع را قابل تحمل می‌کند. نمایشگر می ای ۳ در زیر نور خورشید، کاربر را برای مشاهده‌ی محتوا در فضای باز به‌سختی می‌اندازد.

خبری از تنظیمات رنگ در می ای ۳ و اکثر گوشی‌های مبتنی بر اندروید خالص نیست؛ پیکسل‌های گوگل در به‌روزرسانی‌های اختصاصی عموما این قابلیت را دریافت می‌کنند. نمایشگر می ای ۳ به ترتیب ۱۴۶.۳ درصد فضای sRGB و ۹۶.۲ درصد DCI-P3 را پوشش می‌دهد که به‌معنی رنگ‌های اشباع و باطراوت است؛ فقدان حالت‌‌های مختلف کالیبراسیون رنگ‌ها به مذاق علاقه‌مندان به رنگ‌های طبیعی خوش نمی‌آید. تقریبا تمام رنگ‌های مرجع به سردبودن تمایل دارند و این مسئله به رنگ سفید محدود نمی‌شود؛ به دلیل فقدان اسلایدر، دمای رنگ بهبود این مسئله امکان‌پذیر نیست. خطای میانگین ۴.۴ در فضای DCI-P3 نتیجه‌ی بدی برای یک گوشی اقتصادی نیست؛ اما قطعا می ای ۳ در بین‌ بهترین‌های این بخش نیز قرار نمی‌گیرد.

در می ای ۳ خبری از اسپیکر استریو نیست و صدا در آن از طریق اسپیکر تک‌کاناله‌ای در لبه‌ی پایین تولید می‌شود. حجم صدای خروجی و شفافیت آن در حد مطلوبی ارزیابی می‌شود. میان‌رده‌ی شیائومی برخلاف نسل گذشته در لبه‌ی بالایی خود از جک هدفون بهره می‌برد؛ هرچند که داخل جعبه خبری از هدفون نیست. متاسفانه حجم صدای خروجی حین استفاده از هدفون به‌اندازه‌ی خروجی اسپیکر ستودنی نیست.

نرم‌افزار و رابط کاربری

بسیاری از کاربران، گوشی‌های مبتنی بر برنامه‌ی اندروید وان را به‌خاطر تجربه‌ی کاربری منحصربه‌فرد و نزدیک به اندروید خالص آن‌ها خریداری می‌کنند. می ای ۳ به‌عنوان یکی از جدیدترین دستگاه‌های اندروید وان، به‌صورت پیش‌فرض با اندروید ۹.۰ پای روانه‌ی بازار شده است و روی کاغذ، تا دو سال تمام به‌روزرسانی‌های اندروید را دریافت خواهد کرد.

مطابق انتظار، رابط کاربری می ای ۳ بسیار نزدیک به اندروید خالص است. مرکز اعلانات،‌ بخش تنظیمات سریع، فرایند ناوبری، همه‌وهمه ما را به یاد اندروید ۹.۰ پای روی گوشی‌های پیکسل می‌اندازد. نوار اعلانات و ژست‌های حرکتی اندروید ۹.۰، قابلیت بهینه‌ساز باتری (مدیریت مصرف انرژی براساس الگوی استفاده‌ی کاربر از گوشی)، قابلیت روشنایی تطبیقی نمایشگر و ابزار Digital Wellbeing (برای پایش تعداد و مدت استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف و کاهش مدت‌زمان تعامل با گوشی) از جمله‌ی ویژگی‌های مهم رابط کاربری می ای ۳ به‌حساب می‌آیند.

صرف‌نظر از اپلیکیشن دوربین و Mi Community، باقی اپلیکیشن‌های پیش‌فرض می ای ۳ از جمله اپلیکیشن‌های تلفن، گالری، پخش‌کننده‌ی موسیقی و تقویم، همگی نمونه‌های گوگلی هستند و هیچ ابزار زائد دیگری در دل رابط کاربری دیده نمی‌شود؛ البته برای استفاده از ماژول IR Blaster گوشی جهت کنترل ابزارهای داخل خانه، همانند تلویزیون یا سیستم تهیه‌مطبوع، باید اپلیکیشن Mi Remote را نصب کنید. همانند هر دستگاه دیگری با اندروید خالص، می ای ۳ نیز تجربه‌ی جذاب و روانی را ارائه می‌دهد؛ البته نگارنده، ژست‌های حرکتی گوگل را گیج‌کننده، غیربدیهی و دارای کارکرد دشوار می‌داند.

در سازوکار ناوبری جدید اندروید، تنها دو کلید دیده می‌شود؛ کلید بازگشت که کاربر را به صفحه‌ی قبل هدایت می‌کند و کلید کپسول مانندی که جای کلید هوم را گرفته است. با یک‌بار لمس این کلید، کاربر به صفحه‌ی هوم هدایت می‌شود، سوایپ کوتاه به‌سمت بالا، صفحه‌ی اپلیکیشن‌های اخیر را ظاهر خواهد ساخت که به‌صورت افقی می‌توان بین آن‌ها اسکرول کرد یا از طریق سوایپ به سمت راست، بین اپلیکیشن‌های یادشده جابه‌جا شد. چنانچه سوایپ به‌سمت بالا ادامه‌دار باشد، فهرست‌ اپلیکیشن‌ها ظاهر می‌شود و همین موضوع کاربر را گیج خواهد کرد. متأسفانه در دستگاهی که ما در اختیار داشتیم، امکان بازگشت به کلیدهای سه‌گانه‌ی ناوبری فراهم نبود؛ چرا که در صفحه‌ی تنظیمات Gestures، هیچ کلیدی برای انجام این کار وجود نداشت.

دوربین

دوربین دوگانه‌ی می ای ۲ در نسل جدید این گوشی هوشمند به ماژولی سه‌گانه، شامل دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی، دوربین ۸ مگاپیکسلی اولتراواید و حسگری ۲ مگاپیکسلی با لنز F/2.4 تغییر یافته است که در آن حسگر یادشده کارکردی جز تشخیص عمق برای ثبت عکس‌های پرتره با جلوه بوکه ندارد. توجه داشته باشید که در گوشی ۲۰۰ یورویی می ای ۳، هیچ‌یک از دوربین‌های ماژول سه‌گانه از لرزش‌گیر اپتیکال بهره نمی‌برد. حسگر ۴۸ مگاپیکسلی دوربین اصلی با ابعاد ۱/۲ اینچی و پیکسل‌های ۰.۸ میکرومتری از فوکوس خودکار تشخیص فاز بهره می‌برد، در پسِ لنزی با دیافراگم F/1.8 قرار دارد و به‌موجب فیلتر رنگ Quad Bayer، از طریق تجمیع اطلاعات ۴ پیکسل مجاور به‌صورت پیش‌فرض عکس‌هایی ۱۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌های ۱.۶ میکرومتری تولید می‌کند. دوربین ۸ مگاپیکسلی لنز اولتراواید F/2.4 را مقابل خود می‌بیند و ابعاد پیکسل‌های آن به ۱.۱۲ میکرومتر می‌رسد.

چینی‌ها نرم‌افزار اختصاصی خود را به نرم‌افزار دوربین پیش‌فرض گوگل ترجیح داده‌اند؛ بنابراین رابط کاربری دوربین می ای ۳ با محصولات دیگر شیائومی مجهز به جدیدترین نسخه‌ی MIUI‌ تفاوتی ندارد. با سوایپ به کنار‌ه‌ها می‌توان بین حالت‌های مختلف استفاده از دوربین جابه‌جا شد. میان‌رده‌ی چینی‌ها صرف‌نظر از حالت‌های مرسومی همچون عکاسی خودکار (Photo) و حرفه‌ای (Pro)، فیلم‌برداری عادی و کوتاه (FHD با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه) و پرتره، حالت عکاسی Night را نیز ارائه می‌دهد که طی آن با نوردهی طولانی، عکس‌هایی روشن‌تر می‌گیرد. در منوی همبرگری بالای رابط کاربری دوربین گزینه‌ی عکاسی ۴۸ مگاپیکسلی نیز به‌چشم می‌خورد که البته نمی‌توان آن را هم‌زمان با فعال‌سازی HDR در اختیار داشت. چینی‌ها کلیدی را برای جابه‌جایی بین بزرگنمایی‌های 0.6X (اولتراواید)، 1X (استاندارد) و 2X تدارک دیده‌اند که البته گزینه‌ی آخر زوم دیجیتالی است

عکس‌های ۱۲ مگاپیکسلی ثبت‌شده با دوربین اصلی می ای ۳ در طول روز، رنگ‌های جذاب، جزئیات مناسب و گستره‌ی دینامیکی نسبتا وسیعی دارند و رضایت کاربر را جلب می‌کنند. همان‌طور که اشاره کردیم، گزینه‌ی زوم دو برابری در رابط کاربری دوربین به‌چشم می‌خورد؛ اما این عکس‌ها در حقیقت نسخه‌ای کراپ‌شده از عکس‌های دوربین اصلی هستند. دوربین ۸ مگاپیکسلی و اولتراواید می ای ۳ در طول روز به‌اندازه‌ی دوربین اصلی توانمند نیست و سطح نویز عکس‌های آن بالا است؛ اما باز هم رنگ‌های چشم‌نوازی تولید می‌کند. عکس‌های پرتره‌ی می ای ۳ نیز مادامی‌که در محیط‌هایی روشن ثبت شوند، جزئیات مناسبی دارند و تفکیک سوژه از پس‌زمینه نیز اغلب مواقع در آن‌ها به‌خوبی صورت می‌گیرد.

می ای ۳ خلأ لرزش‌گیر اپتیکال در عکاسی شبانه را با افزایش سرعت شاتر و سطح ISO جبران می‌کند؛ بنابراین در حالت عکاسی خودکار، عکس‌های ثبت‌شده در محیط‌های تاریک، نویز زیادی دارند و سطح جزئیات در آن‌ها پایین‌‌تر است. برای رفع مشکلات یادشده، میان‌رده‌ی ارزان‌قیمت شیائومی از راهکار عکاسی با نوردهی طولانی موسوم به Night استفاده می‌کند. در این حالت، عکس‌های شبانه روشن‌تر، واضح‌تر و کم‌نویزتر از گذشته می‌شوند؛ اما گوشی در مواجهه با منابع نور، چندان موفق عمل نکرده، آن‌ها را بیش از حد روشن و همراه‌با هاله‌های بسیار ثبت می‌کند که مورد آخر به کیفیت پایین‌تر لنز بازمی‌گردد.

وظیفه‌ی ثبت عکس‌های سلفی برعهده‌ی حسگری ۳۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌های ۰.۸ میکرومتری، فوکوس ثابت و لنز F/2.0 قرار گرفته است. عکس‌های سلفی می ای ۳ در طول روز و روشنایی کافی، جزئیات زیاد و رنگ‌هایی زیبا دارند. این دوربین امکان ثبت عکس‌های پرتره با جلوه‌ی بوکه‌ی نرم‌افزاری را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ هرچند که در این حالت، مقداری از سطح جزئیات عکس‌ها کاسته می‌شود

بازده و عملکرد

پردازنده‌ی ۱۱ نانومتری اسنپدراگون ۶۶۵، به‌عنوان یکی از جدیدترین اعضای خانواده‌ی میان‌رده‌ی کوالکام، وظیفه‌ی تأمین نیاز پردازشی می ای 3 را بر عهده دارد. برخلاف آنچه نام اسنپدراگون ۶۶۵ به ذهن متبادر می‌سازد، این پردازنده نسخه‌ای تضعیف‌شده از اسنپدراگون ۶۶۰، پردازنده‌ی به‌کاررفته در می ای ۲ به‌حساب می‌آید. صرف‌نظر از ارتقاء لیتوگرافی از ۱۴ به ۱۱ نانومتر که به بهینه‌‌شدن مصرف انرژی و بهبود عملکرد می‌انجامد، کاهش فرکانس کاری هسته‌های پرقدرت‌تر Kryo 260 Gold (مبتنی بر هسته‌های پردازشی Cortex A73) از ۲.۲ به ۲.۰ گیگاهرتز و تغییر واحد پردازش گرافیکی به نمونه‌ی ضعیف‌تر آدرنو ۶۱۰ از جمله‌ی مهم‌ترین تفاوت‌های دو پردازنده محسوب می‌شوند. برای اطلاع از مشخصات فنی دقیق اسنپدراگون ۶۶۵ و مقایسه‌ی آن با اسنپدراگون ۶۶۰ به جدول زیر توجه کنید:

می ای ۳ در بازارهای جهانی در دو نسخه‌ی ۶۴ و ۱۲۸ گیگابایتی با حافظه‌ی رم ۴ گیگابایتی به‌فروش می‌رسد؛ اما در بازار هند می‌توان این گوشی هوشمند را با ۶ گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه نیز خریداری کرد. حافظه‌ی رم ۴ گیگابایتی هنوز هم نمایش آبرومندانه‌ای در بحث چندوظیفگی گوشی‌های اندرویدی دارد؛ اما دیگر نمی‌توان انتظار فراخوانی بی‌وقفه‌ی تمامی اپلیکیشن‌های اخیر را داشت؛ بدین مفهوم که جابه‌جایی بین چندین اپلیکیشن، به بارگذاری تعدادی از آن‌ها منجر خواهد شد. در جدول زیر، سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی می ای ۳ آمده است:

برای ارزیابی عملکرد می ای ۳ با پردازنده‌ی میان‌رده و جدید اسنپدراگون ۶۶۵، بنچمارک‌های متداول ما را روی این گوشی میان‌رده اجرا می‌کنیم. در جدول زیر عملکرد میان‌رده‌ی اقتصادی شیائومی در آزمون‌های نرم‌افزاری Antutu و PCMark (کارایی کلی گوشی)، گیک‌بنچ (کارایی پردازنده‌ی مرکزی) در کنار 3DMark و GFXBench (کارایی GPU) آمده است:

مطابق انتظار، پردازنده‌ی فرکانس‌پایین می ای ۳ در آزمون CPU گیک‌بنچ ضعیف‌تر از دستگاهی‌ همچون ردمی نوت ۷ و البته می ای ۲ با پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۶۰ عمل می‌کند. در زمینه‌ی گرافیک نیز شاهد افت جزئی عملکرد هستیم؛ اما نکته‌ی قابل‌توجه به آزمون GFXBench‌ بازمی‌گردد. می ای ۳ با وجود بهره‌بردن از GPU ضعیف‌تر، به‌‌لطف وضوح HD نمایشگر، در تست‌های OnScreen نرخ فریم بسیار بهتری نسبت به ردمی نوت ۷ با نمایشگر FHD ارائه می‌دهد و در ردیف می 9T با پردازنده‌‌ای به‌مراتب قوی‌تر قرار می‌گیرد.

صرف‌نظر از آمار و ارقام، میان‌رده‌ی اقتصادی شیائومی به‌لطف نرم‌افزار بهینه‌ی خود، در کاربری‌های روزمره عملکرد شایسته‌ای دارد و در بازه‌ی قیمتی ۲۰۰ یورویی، به‌سختی می‌توان خرده‌ای به آن گرفت. جابه‌جایی بین محیط‌های مختلف رابط کاربری سریع است و لگ‌های اندکی را شاهد هستیم. می ای ۳ برای اجرای گاه‌گدار بازی‌های نیمه‌سنگین نیز مناسب ارزیابی می‌شود.

باتری

شارژدهی و طول عمر باتری، یکی از ضعف‌های می ای ۲ به‌حساب می‌آمد؛ بنابراین مهندسان شیائومی دست به‌کار شده و با افزایش ۳۴ درصدی ظرفیت باتری می ای ۳، آن را به باتری نسبتا حجیم ۴۰۳۰ میلی‌آمپرساعتی مجهز کرده‌اند. بدین ترتیب با درنظرگرفتن وضوج +HD نمایشگر، ارتقاء لیتوگرافی پردازنده و کاهش فرکانس هسته‌های پردازشی، می‌توان حدس زد که میان‌رده‌ی جدید چینی‌ها شارژدهی بسیار خوبی خواهد داشت.

برای ارزیابی شارژدهی می A3، ابتدا روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت قرار دادیم، سپس برای اجرای آزمون پخش فیلم، صدای اسپیکر و کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم را قطع کردیم. می ای ۳ در این آزمون پیش از پایان‌یافتن شارژ باتری، ۱۵ ساعت و ۲۵ دقیقه فیلم پخش کرد که عملکرد بسیار خوبی به‌حساب می‌آید؛ اما باتوجه به وضوح نمایشگر و ظرفیت باتری، چندان شگفت‌انگیز نیست.

آزمون نرم‌افزاری PCMark با شبیه‌‌سازی کاربری‌های روزمره، نظیر وب‌گردی و ویرایش عکس یا فیلم، به‌عنوان معیاری برای سنجش روشن‌ماندن نمایشگر (SoT) در روشنایی ۲۰۰ نیت عمل می‌کند. می ای ۳ در این آزمون زمان ۱۲ ساعت و ۴۰ دقیقه را ثبت کرد؛ بدین ترتیب می‌توان انتظار داشت که میان‌رده‌ی اقتصادی شیائومی در کاربری‌های عادی تا دو روز نیز همراه کاربر باشد.

در آزمون گرافیکی و ۳۰ مرحله‌ای GFXBench، می ای ۳ به‌لحاظ زمانی در سطح محصولی همچون Mi 9T‌ قرار می‌گیرد؛ اما به‌لحاظ حداقل تعداد فریم‌های پردازش‌شده، با نتیجه‌ی ۱۵۵۶ فریم و میزان افت ۵ درصدی نسبت به تعداد فریم‌های مرحله‌ی ابتدایی، عملکرد بهتر و پایدارتری دارد. ناگفته نماند که در آزمون GFXBench، دمای دستگاه از ۳۹ درجه‌ی سلسیوس فراتر نمی‌رود.

مطابق انتظار، در می ای ۳ خبری از قابلیت شارژ بی‌سیم نیست. این دستگاه به‌لطف فناوری شارژ سریع Quick Charge 3.0 کوالکام از شارژرهای ۱۸ واتی پشتیبانی می‌کند؛ اما متأسفانه چینی‌ها به‌صورت پیش‌فرض آن را با شاژر ۱۰ واتی در اختیار کاربر قرار می‌دهند. شارژر یادشده شارژ باتری را ظرف ۳۰ دقیقه به ۲۸ می‌رساند و برای شارژ کامل به ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه زمان نیاز دارد.

جمع‌بندی

جایگزین موردانتظار می ای ۲ از بسیاری جنبه‌ها، ارتقاء چشمگیری نسبت به نسل پیشین تجربه می‌کند؛ نمایشگر AMOLED، طراحی شیشه‌ای خوش‌ساخت، کاهش ضخامت حاشیه‌ها، بازگشت جک هدفون و قابلیت ارتقاء حافظه در کنار دوربین بهبودیافته و افزایش ظرفیت باتری از جمله‌ی مهم‌ترین برتری‌های می ای ۳ به‌حساب می‌آید. البته چینی‌ها برای پیاده‌سازی بهبودهای یادشده، به مصالحه‌ای عجیب تن داده‌اند.

وضوح نمایشگر می ای ۳ اکنون از +FHD به +HD تنزل یافته است. چنین وضوحی در نمایشگری ۶.۰۲ اینچی با چینش Pentile پیکسل‌ها، باعث محوشدگی و افت وضوح محتوا و به‌خصوص متون می‌شود. بدین ترتیب، می A3 در کاربری‌هایی همچون مطالعه یا وب‌گردی چندان کارآمد نخواهد بود. Mi A3 با وجود پیشرفت‌های بسیار نسبت به نسل گذشته، احتمالا بر سر وضوح نمایشگر، از فهرست علاقه‌مندی‌های بسیاری از کاربران خط خواهد خورد.